| MARGOT MERAH – TAKE HEART |
|
||||
|
||||
.jpg) |
Voor ons is de naam van Margot Merah misschien wel nieuw en onbekend maar deze Nederlandse folkzangeres is al meer dan 20 jaar actief in de muziekwereld, ondermeer als de helft van ‘The Lasses’ met Sophie Janna, een Amsterdams folkduo dat we op deze pagina’s twee jaar geleden nog aan bod lieten komen met hun toenmalige vierde album “Undone”. Dat het vocaal wel helemaal snor zit wisten we dus al vooraleer we de huidige debuutplaat “Take Heart” van Margot Merah als soloartieste in de lader van de cd-speler stopten.
Voorafgaand aan de release van dit album in februari 2022 werd er ook al een eerste single uit gelanceerd met het nummer “Standing Still” (zie 1e video) dat ook als openingstrack op deze elf liedjes tellende plaat te vinden is. Loepzuivere zangpartijen is het steeds terugkerende kenmerk bij alle nummers op “Take Heart” zoals in het op de tweede audiovideo te beluisteren liedje “Know Me”.
Margot Merah schreef zelf de teksten en muziek van de meeste nummers op deze plaat, maar ze selecteerde ook twee mooie folksongs uit het repertoire van andere artiesten om er hier een knappe versie van te brengen. Dat zijn het liedje “Victory Girl” dat geschreven werd door Timothy Hull, haar Amerikaanse partner bij het folkduo ‘Rona’, en dat ook al werd gezongen door de Ierse folkzangeres Colleen Raney. De tweede coversong is er een van het prachtige nummer “If I Go, I’m Going” uit het in 2009 uitgebrachte album “This Empty Northern Hemisphere” van de Amerikaanse folkzanger en songschrijver Gregory Alan Isakov.
Van haar eigen composities worden we het meest bekoord door het akoestische “The Forrest Song” waarin ukelele en cello voor de begeleidende instrumentatie zorgen, maar ook de melancholische liedjes “Twirl”, “Hunter Moon” en “Calling You On” en het vrolijk klinkende “Tears” maken een erg fijne indruk. De meeste instrumenten die we op deze plaat horen werden trouwens ingespeeld door de Schotse multi-instrumentalist en albumproducer Alan McLachlan met Gerco Aerts en Allen Hunter op contrabas en Eilidh Martin op cello, terwijl de met een gezellig warme stem zingende Margot Merah zichzelf op akoestische gitaar en mondharmonica begeleidt. Knap werk dat ons naar meer van dit moois doet verlangen, oftewel als soloartieste maar ook al meer dan goed met ‘The Lasses’.
(valsam)